Waarom Demensie?
Mensen die lijden aan dementie, hebben allemaal hun eigen verhaal. Ze hebben midden in het leven gestaan. Werkend, zorgend voor hun eigen ouders en kinderen ...
Klein
‘Hey Ria, wat doe jij hier?’
‘Ik kom je gezellig bezoeken.’
‘Jij moet oppassen op Dianca!’
‘Je weet dat ik altijd heel goed pas op het leukste meisje van de hele wereld. Ze is boven.’
Boodschappenmand
Ik neem, naar mijn vader, altijd een boodschappenmand mee. Als ik zijn kamer binnenstap, hangt deze gevuld met bloemen, streekbladen, fruit en chocolaatjes aan mijn arm...
Puzzel-landkaart
‘Londen ligt niet in Engeland’, zegt mijn vader stellig tijdens de lunch op een terras.
‘Oh, dat dacht ik’, houd ik me dom.
‘Dat is dan niet zo slim van je.’
Bloemen
‘Ga je mee pap? Gaan we daar bij die zaak even bloemen kopen voor op de tafel’.
‘Ja, daar houdt je moeder ook zo van.’
Samen lopen we door de bloemenwinkel.
Kroketten op brood
Mijn vader en ik zitten op een terras aan het water, en genieten van de zon op onze bolletjes.
‘Pap, wat wil je eten?’
Serre
Terwijl ik de gang doorloop op weg naar de deur van mijn vader kom ik een vrolijke verzorgster tegen.
‘Fijn hè, dat je vader nu vaker in de serre eet.’
Mijn dag is weer goed
Ik staar naar de foto die de activiteitenbegeleidster van mijn vaders verzorgingshuis doorstuurt. Ik raak ontroerd door de tekst die ze erbij staat:
Appelpannenkoek
‘Waar heb je trek in pap? In een pannenkoek of een uitsmijter?’, vraag ik aan mijn vader terwijl we ons wekelijkse ritje door het Twentse landschap toeren.
Spelletje
‘Kun jij de balletjes goed plaatsen?’, vraag ik mijn vader terwijl ik de spelletjes oppak.
‘Ja, daar ben ik goed in’, reageert hij enthousiast.
Dansen
We vervangen de rouwkaart van mijn moeder die op het kastje staat op zijn kamer door een vrolijke zwart wit foto van mijn jonge ouders dansend met elkaar.
Ik blijf leren
De grootste les was dat ik mijn vader leerde aan te voelen. Ik ken inmiddels zijn gebruiksaanwijzing en zie de mens die hij nu is, gemixt met die persoon die hij eens was.
