Bloemen

‘Ga je mee pap? Gaan we daar bij die zaak even bloemen kopen voor op de tafel’.

‘Ja, daar houdt je moeder ook zo van.’

Samen lopen we door de bloemenwinkel. Mijn vader wijst een mooie grote bos kleurige ruikers aan: ‘Die vind ik mooi.’

‘Ja prachtig. Goede bloemensmaak heb je toch.’ bevestig ik hem in zijn keuze. 

Ik pak de bloemen uit de emmer en loop ermee naar de kassa. Ik zie dat mijn vader met mij meesloft en tussentijds in de achterzak van zijn broek graait. Zijn portemonnee komt tevoorschijn.

‘Hoe duur zijn die bloemen Dianc? Ik weet niet of ik genoeg geld heb’, hoor ik hem aarzelen.

‘Pap, die bloemen krijg je van mij. Je hebt al zoveel betaald voor mij in je leven.’

‘Geen denken aan. Waar moet jij dat van betalen dan? Krijg jij zoveel zakgeld?’

‘Jij hebt mij geleerd om te sparen, pap.’

Terwijl de bloemen worden ingepakt opent mijn vader zijn portemonnee. 

‘Ik heb denk ik wel genoeg.’ zegt hij opgelucht terwijl hij naar de bloemist kijkt.

‘De bloemen kosten 21,50 euro, maar u krijgt ze van mij voor 20 euro’, beantwoordt de bloemist de blik van mijn vader, terwijl hij naar mij knipoogt. Mijn vader geeft hem het briefje van twintig. 

Samen lopen we de winkel uit met een prachtig boeket. Mijn vader stopt en kijkt mij aan: ‘Dianc, voor wie zijn die bloemen eigenlijk?’

‘Voor thuis, voor op de tafel.’

‘Maar wil jij geen bos bloemen?’

‘Nee hoor lieverd. Ik heb nog mooie hortensia’s uit de tuin op de vaas.’

Ik loop achter mijn vader de winkel uit met een glimlach op mijn gezicht. Ik heb mijn oude vader weer even terug gezien. De man die alles zelf wil betalen en zijn kinderen van alles gunt. Vandaag heeft hij een helder moment en pakt hij zijn beurs. Er zijn ook dagen dat hij niet meer weet dat een gevulde portemonnee in zijn broekzak zit. Ik besef me dat het goed is dat we ervoor zorgen dat zijn knip gevuld blijft. Momenten als deze koester ik.

Deze blog is een vervolg op het nieuwe dementie-boek deMENSie.
Voor Dianca's nieuwste blogs kijk op haar facebook- of Instagramaccount.