Mijn dag is weer goed

Ik staar naar de foto die de activiteitenbegeleidster van mijn vaders verzorgingshuis doorstuurt. Ik raak ontroerd door de tekst die erbij staat: ‘Uw vader heeft vanochtend gezellig in de serre koffiegedronken. Het dambord had ik al klaargezet en zonder iets te zeggen verschoof ik een steen aan mijn kant. Dhr deed mee en heeft uiteindelijk gewonnen. Daarna hebben we samen nog wat gedronken.’ 

Enkele dagen later krijg ik weer een foto van haar met de tekst:’ Goedemiddag. We hebben net gekeken naar afbeeldingen van vogels en geluisterd naar de zanggeluiden. Dhr vond het mooi 😊 De merel, de putter en nachtegaal waren favoriet. De merel hoor je in het voorjaar heel vroeg fluiten, de putter beschreef dhr helemaal. (rode rand om het kopje, geel in de vleugels) en de nachtegaal klonk prachtig aldus dhr. 

Een paar dagen later volgt een foto van een andere verzorgster met daarop mijn krant lezende vader zittend aan een tafel. ‘Blijven ‘hangen’ na de lunch. Krantje, sapje, helemaal tevreden….:-) Ik hierdoor ook! Fijn weekend!. 

Tussendoor lees ik grappige berichtjes in het zorgdossier als: ’Leuke anekdote. Toen ik vanmorgen de riem in de broek deed, zegt dhr. ‘Wat kun je dat snel’, ik zei dat ik daarvoor gestudeerd heb, zegt dhr:’Dan heb je wel een hele korte studie gehad.’ Dhr moest hier erg om lachen. 

Ook al ben ik niet zo van het ge-uw en van het ge-dhr, wat word ik blij van al die berichtjes van die lieve verzorgenden. Het kost zorgtijd, dit soort berichtjes, naar de familie te sturen, toch kan één zo’n berichtje mijn dag helemaal goed maken. De vraag, of mijn vader zich wel vermaakt, zweeft immers dagelijks door mijn hoofd. 

Deze blog is een vervolg op het nieuwe dementie-boek deMENSie.
Voor Dianca's nieuwste blogs kijk op haar facebook- of Instagramaccount.