Boodschappenmand

Ik neem, naar mijn vader, altijd een boodschappenmand mee.Als ik zijn kamer binnenstap, hangt deze gevuld met bloemen, streekbladen, fruit en chocolaatjes aan mijn arm.
Bij het weggaan komt, de inmiddels lege mand, mij ook goed van pas.
‘Pap, ik ga even boodschappen doen’, zeg ik, terwijl ik de boodschappenmand oppak.
‘Oh, moet je veel halen?’‘Nee hoor. Het past allemaal in deze mand.
‘Wel snel terugkomen hoor. Heb je geld?’
‘Ja hoor, dat komt goed. Dag lieverd.’Ik geef hem een aai over zijn bol en loop de kamer uit, hem tevreden achterlatend in zijn fauteuil, met de krant die hij openslaat. Ik ga naar huis. 

Deze blog is een vervolg op het nieuwe dementie-boek deMENSie.